Ik ben niet helemaal eerlijk geweest.
Omdat ik behalve bipolair, sinds mijn 17-de, nooit gezegd heb dat ik sinds 6 jaar aan een PTSS lijd. En dat die natuurlijk mijn depressies beïnvloeden. En mijn angsten en vergeetachtigheid. Het heeft met mijn ernstige diagnose allergie te maken.
Want als mensen zich voorstellen als Ans, en dan vervolgens al hun diagnoses gaan opnoemen, merk ik dat mijn diagnoseallergie heel snel gaat kriebelen en irriteren. Zelf vermijd ik zover mogelijk te vertellen wat me mankeert.
Jeuk aan mijn neus krijg ik van kennissen die op Facebook, of collega’s op het werk die steeds melden dat ze een kuurtje hebben, hun vinger tussen de deur hebben gehad, het kuurtje niet werkt etc.
Waarom ik het nu wel vertel van die PTSS? Het heeft jaren geduurd voor ik het woord uit mijn mond kreeg. Evenals het twee jaar duurde voordat ik het recept van Prozac ophaalde.
En het heeft jaren geduurd voor ik van mijzelf mocht erkennen dat het ok is om met rechtop zittend met het licht aan te slapen en een grote hond naast je bed te willen hebben.
En omdat ik dit blog schrijf met de wens dat anderen er iets mee kunnen, herkennen of signaleren bij zichzelf of anderen. Dan kan ik net zo goed eerlijk zijn en ook over PTSS vertellen en wat dat betekent voor mij.
Dat zal ik denk ik de volgende keer doen.
- Lithium 500 mg ( spiegel 6)
- Diazepam 10 mg soms
- Citalopram 20 mg
- Oxazepam 10 mg 3 x per week ( bij paniek)
- Foliumzuur
- Vitamine B
Hoi ik weet niet wie je bent, ik heb maar twee berichten van je gelezen. jouw leven lijkt eng veel op het mijne.Zit voor het eerst van mijn leven in een hypomane fase. Ik heb het vermoeden dat ik hier veel herkenning ga vinden. Mag ik berichten van jou delen op mijn eigen pagina? De mijne is…www.zonnewijzersweg.wordpress.com
Vriendelijke en drukke groet, Sophia
natuurlijk laten we vooral delen. ik vind het zelf altijd zo’n verademing om iets te lezen waarin ik mijzelf herken
Reblogged this on Want kennis en liefde zijn de weg and commented:
Voor mijn lieve lezer, die hier herkenning in vindt. We zijn niet alleen. We voelen ons misschien wel eens eenzaam. Maar dat hoeft niet. Want mensen zoals wij, zijn er meer. Samen (be)leef je meer.
Met een lach en een traan je blog gelezen en Ben benieuwd hoe het nu gaat.
Veel beter 🙂 Depressies maken alles heel moeilijk he. Ook nu mijn eigen dingen die voor wat uitdagingen zorgen, maar zonder depressie wel de juiste mindset en energie om er mee om te gaan. Wereld van verschil.
Jij ook ok?
Dank voor je reactie!
Zolang ik mijn depressie nog voor de gek kan houden, mag ik niet echt klagen!😎😏
Hahaha